ﺍﻣﺸﺐ ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻏﻤﮕﯿﻨﺴﺖ
ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺸﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺗﺴﮑﯿﻨﺴﺖ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﻤﺼﺤﺒﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﺐﻫﺎﯼ ﻣﻨﯽ
ﭘﺲ ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﯼ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮑﺴﺖ
ﺁﻣﺪﯼ ﺩﯾﺮ ﭼﺮﺍ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﺧﺖ ﺗﺴﮑﯿﻨﻢ
ﻧﮑﻨﺪ ﻗﻠﺐ ﺗﻮﺍﻡ ﺯﺧﻤﯽ ﻭ ﺩﻝ ﭼﺮﮐﯿﻨﺴﺖ
ﻋﺎﺭﺿﺖ ﺳﺮﺥ ﭼﺮﺍ ﮔﺸﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ
ﻣﻮﻧﺲ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ، ﺍﺯ ﭼﻪ ﺩﻟﺖ ﺧﻮﻧﯿﻨﺴﺖ
ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﯽﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ
ﺁﺧﺮ ﺍﯼ ﺭﺣﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﭼﻪ ﺩﻟﻢ ﺳﻨﮕﯿﻨﺴﺖ
ﭼﻪ ﺷﺪ ﺍﯼ ﻏﺎﻓﻠﻪﯼ ﻋﻤﺮ ﮐﺠﺎ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪﯼ
ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﻭﻗﺖ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﺴﺖ
ﺭﻭ ﺷﺒﺎﻥ ﺑﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﺩﻧﯿﺎ
ﺑﯽﻭﻓﺎﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻧﻔﺮﯾﻨﺴﺖ.
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

اﺣــﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﻭ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﺪﺍﯼ ﻣﺤﺒﺘﯿﻢ
ﻭﺍﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ
ﻧﻪ ﺍﺣـــﺘﺮﺍﻡ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ ﺗﻮﺟـــﻪ
ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﻣـــﺮﺩﻡ ﺷﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯼ
ﻓـﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﯽ
سکوت گورستان رامیشنوى؟
دنیا ارزش دل شکستن را ندارد ...
میرسد روزی ک هرگز در دسترس نخواهیم بود ...
خاک آنتن نمیدهد ک نمیدهد...!
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺖ
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ غصه ﻫﺎﯾﺖ
ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ؟
ﭘﺲ ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ
ﻋﻤﯿﻖ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ
ﻋﻤﯿﻖ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ
بودن را
ﺑﭽﺶ
ﺑﺒﯿﻦ
ﻟﻤﺲ ﮐﻦ
ﻭﺑﺎﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎﯾﺖ لبخند بزن
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
« حسین پناهی»

ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ؟؟؟
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯿﻠﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ؟
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ؟
ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎ،
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾــﯽ ! ﺍﺯﺻﺪﺍﻱ ﮔﺬﺭﺁﺏ ﭼﻨﺎﻥ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ : ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ، ﻋﻤﺮﮔﺮﺍﻥ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ. ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺭﺍﻧﻔﺴﯽ،ﺍﺭﺯﺵ ﻏﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ ! ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﺁﻧﻘﺪﺭﺳﻴﺮﺑﺨﻨﺪﻱ ﻛﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﻏﻢ ﭼﻴﺴﺖ
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦